Les pontes industriales del Nalón son, xunto coles bocamines y los castilletes, les estructures más interesantes del patrimoniu industrial de Samartín del Rei Aurelio.

El desarrollu industrial de la minería nel sieglu XX impulsó la construcción de pontes que dieren salida a la producción de carbón. Les empreses mineres, con capacidá económica y dominiu tecnolóxicu, vinieron lliderando estos proyectos dende'l diseñu hasta la construcción. Les más destacaes son:
 

La ponte La Escura

Construyóla en 1928 l'inxenieru Juan de la Torre Boulín. Esta ponte sustituyó a la d'El Pontón, que s'atopaba nel mesmu llugar nel que'l ríu la arrastrare delles veces.

La ponte Carrocera

La ponte Carrocera, conocida tamién como la ponte Les Chapes, construyóla la sociedá Duro Felguera nos años 30. Fecha en fierro, utilizóla'l Ferrocarril del Norte pa tresportar el carbón que salía del llavaderu de Carrocera.

Adoptó'l nome de ponte Carrocera pol mor de les esplotaciones mineres del valle del mesmu nome. Más tarde bautizáronla col nome de ponte La Central por tar próxima a l'antigua central térmica llétrica.

Cuando Hunosa punxo fin al tresporte de carbón per ferrocarril, la ponte adoptó una función nueva, valiendo como mediu de tresporte del mineral hacia'l llavaderu de Carrocera. 

En zarrando esti ramal, la ponte va usase pa los desplazamientos peatonales ente Carrocera y L'Entregu, magar que de mano la infraestructura nun cumplía les condiciones pa ello.

La ponte'l Miramar

La ponte'l Miramar construyóse, pa cruciar el ríu Nalón, a pocos metos de la ponte La Escura (L'Entregu), nel marcu d'un proyectu de la Sociedad de Ferrocarriles de San Martín que pretendía sacar el carbón estraío de la zona alta de la cuenca'l Nalón pel valle Carrocera en dirección Lieres y, a la fin, hasta'l puertu El Musel, en Xixón. Esti proyectu de ferrocarril nun se llegó a rematar y nos años 30 la ponte movióse pa Blimea, onde s'atopa anguaño.

De tramu únicu, la ponte fórmenla perfiles de fierro roblonao, cubiertos por tirantes del mesmu material.

La ponte Los Gallegos

Débe-y el nome a la procedencia de los canteros que trabayaron nel llevantamientu de los pilares. Construyóla a principios del sieglu XX la Fábrica de Mieres y entró n'usu en 1921.

Esta estructura integróse dientro del ramal de Santa Bárbola de la Compañía del Ferrocarril de Langreo, dientro la llinia Llaviana-Sama, que-y dio salida al carbón que se sacaba nel marxen izquierdu del ríu Nalón en Sotrondio, dende'l cargaderu propiedá de Duro Felguera d'El Pontón.

Tien una estructura de fierro llaminao de tramu únicu de 64 metros de lluz y diez secciones formaes por vigues reforzaes nos dos módulos centrales que se construyeron baxo'l proyectu del inxenieru Fernández de la Somera. Les vigues, denominaes de celosía, únense con remaches y tienen un sofitu fixu y otru eslizante sobre pilares de piedra afitaos nes orielles del ríu.

Nel añu 1992 la ponte queda ensin serviciu y pasa a formar parte de los bienes del patrimoniu industrial del conceyu, depués de que la remocicaren en 2003 col oxetivu de conservala.

La ponte La Maquinilla

La ponte La Maquinilla llevantóse sobre'l ríu Nalón pa comunicar la esplotación minera d'El Rimaero, xestionada poles sociedaes Elorduy y Herreros Hermanos, col ramal ferroviariu que daba accesu a les mines de Santa Ana en L'Entregu.

Esta estructura de 58 metros de lluz, qu'anguaño une Sotrondio col barriu d'El Serrallo, forxóse en fierro con roblones nos talleres de Duro Felguera nel añu 1898. Unos años más tarde, en 1902, coincidiendo cola integración de la compañía Herreros Hermanos na Sociedad Metalúrgica Duro Felguera, la ponte pasó a utilizase pa tresportar carbón dende El Rimaero hasta la factoría siderúrxica de Duro Felguera en Llangréu per mediu del Ferrocarril del Norte.

Nel añu 1937 un inchente esbarrumbó la ponte La Maquinilla, lo qu'obligó a reconstruila y a prollongala con un tramu anexu de trés metros pa que mantuviere la so función.

N'acabándose la estracción de carbón na mina El Rimaero, la ponte queda ensin utilidá hasta que na década de los 70 les xestiones que fizo'l movimientu vecinal, xunto a una colecta popular, llograron recuperala como pasarela peatonal pal tránsitu de vecinos/es ente Sotrondio y el barriu d'El Serrallo.