Pozu Sotón

Ye'l segundu de los pozos mineros furaos pola Sociedad Metalúrgica Duro Felguera, que s'integró n'Hunosa nel añu 1967. Anque venía sacando carbón dende 1918, nun s'acabó de construir hasta 1920/21. Clausuróse n'avientu de 2014.

Una de les coses peculiares d'esti pozu ye que tien dos pozos verticales independientes coles sos correspondientes máquines d'estracción.

Amás del interesante conxuntu de castilletes, cargaderu de ferrocarril y taller de clasificación de carbones, el Sotón tien dellos edificios interesentes, ente los que destaca la casa máquines.

El pozu tuvo una colonia residencial de trabayadores que s'edificó nos primeros años de la década de los cuarente y que se destinó a oficines y comedor.

En 1987 restauróse la parte superior del teyáu y el tornapuntes. L'antigüedá pue apreciase nel tipu de tratamientu casi orniamental que va garrando l'aceru de los castilletes.

Pozu Venturo

Construíu y diseñáu con munchu procuru por Duro Felguera nos años 50, ye ún de los pozos más perfectos a nivel tecnolóxicu, yá que representa tolos estudios que Duro venía desarrollando sobre la racionalización del espaciu y movimientos de personal. La máquina d'estracción ye de los años 50, mientres que'l restu de construcciones son mui tardíes, de finales d'esa década.

Foi l'últimu pozu mineru que se furó nel valle del Nalón. El so llabor d'estracción empezó nel añu 1958. 

La Sociedad Metalúrgica Duro Felguera punxo nesti pozu tola esperiencia que foi acumulando en décades d'esplotación carbonífera.

L'edificiu principal del pozu axunta les funciones de casa de baños, oficines y sala de máquines. Ocupa un llugar destacáu dientro de l'arquitectura del movimientu modernista venceyáu a les instalaciones industriales mineres n'Asturies. Ta preslláu dende 1990.

Pozu San Vicente

Allugáu na redolada del Muséu de la Minería, esti pozu vertical con xaula de namás un vagón y cola bocamina cerca'l pueblu, foi la primer esplotación minera na que se desarrolló la esperiencia de nacionalización o socialización.

Propiedá de D. Víctor Felgueroso, en 1917 xestionábalu un sociedá denominada Carbones de San Vicente. Nel añu 1925, la situación crítica na que taba la empresa llevólos a suponer les nómines de los empleaos. En 1926 el sindicatu SOMA concedió-y un empréstamu de 95.000 pesetes daquella a nome de la empresa p'abonar los salarios tomando les siguientes garantíes: 313 acciones de la empresa, resguardu de 15 obligaciones de la mesma y obligatoriedá d'abonar los salarios pendientes.

La dirección de la empresa non solo se negó a abonar les mensualidaes pendientes sinón que nunca-y devolvió al sindicatu l'empréstamu. Pol mor d'esta situación el SOMA plantegóse dos alternatives: intentar l'autoxestión o dir contra los organismos patronales por presión.

 Na reunión del comité executivu del SOMA de marzu de 1926, D. Manuel Llaneza impón el criteriu suyu pa empecipiar los postulaos económicos y social que propugnaba'l sindicatu comenzando un ensayu que marcó un finxu na historia de la minería asturiana.

En 1928 la producción de carbón d'esti pozu yera de 10.311 tonelaes, con unos beneficios de 339.698 pesetes. Por embargu, en 1929 la crisis mundial de superproducción y financiera establecieron un marcu adversu del too, menguando la producción a 9.951 tonelaes, y a 7.676 nel añu 1930. Esto llevó al despidu de 50 trabayadores n'abril de 1931, añu nel que venció.

Pozu Sorriego

Allugáu na redolada L'Entregu, empezaron a furalu en 1917, teniendo 210 metros nel añu 1952.

Destaca la casa máquines por ser diferente a les del restu'l valle. El castillete sustituyóse años depués que lu profundizaren. 

Pozu Entrego

Data del añu 1909, polo que ye la esplotación minera vertical más antigua de les que se furaren n'Asturies nel periodu de desarrollu industrial del sieglu pasáu.

Asentáu en plenu centru urbanu, reflexa bien la estrecha convivencia que se vien dando a lo llargo la historia ente los centros de producción carbonífera y los asentamientos de población nos valles mineros.

Perteneció a la empresa Nespral hasta que s'integró na compañía estatal HUNOSA xunto con otres sociedaes mineres pequeñes espardíes pel territoriu. Ye en 1993, pol mor de la reconversión industrial, cuando finaliza la estracción de mineral nesta antigua mina cola consiguiente recolocación n'otres esplotaciones mineres de bona parte de los trabayadores.

Pozu Cerezal

Primero conocíu como pozu Santa Bárbara, pasó a nomase Cerezal cuando la integración n'HUNOSA. Mantiénense toles instalaciones de la esplotación vertical: el castillete, la cuadra les mules y la bocamina qu'antecedió al pozu de finales del sieglu XIX, conocida como'l socavón de Santa Bárbola.

Allugáu nel valle'l ríu Santa Bárbola, cerca del pueblu d'esti nome y a seis kilómetros de Sotrondio, ye una de les esplotaciones de menor tamañu d'HUNOSA.